اون زمان هایی که خدا رو شکر اونقدر  ها هم از آلانم  دور   نیست رو خیلی بیشتر

دوست داشتم !

اون روز هارو دوست داشتم چون بچه بودم و تو دوران بچگی لذت می بردم . تا دلم

می خواست بچگی می کردم ولی حالا احساس میکنم خیلی از اون روز های شیرینم دور

شدم .

اون روز ها رو دوست داشتم ، به خاطر این که آرزوهام ، خنده هام ، گریه هام ،

شادی هام ، غم هام بچگانه بود و خودم هم با افتخار میگم : بچه بودم .

اون روز ها فکر می کردم بزرگ شدن چقدر شیرین میتونه باشه! چون فکرم بچه بود.

اما حالا که از اون دوران فاصله گرفتم می بینم چقدر مقیاس بچگی هام کوچیک بوده ! حالا

فهمیدم که چرا اون زمان ها وقتی می گفتم میخوام بزرگ شم بزرگتر هایی که داشتن باهام

حرف می زدن  یه دفعه ساکت می شدن.

اون موقع ها که دوست داشتم بزرگ بشم نمی دونستم که وقتی آدم بزرگ میشه  دیگه

باید بگن بچگی خدا حافظ!

 

       نوشته شده باچشمانی گریان که دلشون برای نگاه کردن های بچگانه به دنیا تنگ شده

 

نوشته شده در پنج شنبه 89/1/26ساعت 9:1 عصر توسط BLACK & White نظرات ( ) | |