وقتي از زير درختان برگ ريز مي گذشتي ، چشمهايت را كه به اميد دوري و تنهايي برق مي زدند ، ديدم و چنان در خود شكستم كه

ياس هاي وحشي براي مرگ گلبرگ هاي كوچكم ، عزا گرفتند ولي تو ندانستي كه قلبم را همچو ويرانه اي ساختي و رها كردي !!!!

چنان دلم آب شد كه ندانستم اين منم يا سيلاب !!!

تو بي آنكه باورم كني ، وجودم را به خاموشي كشاندي ،،

بي آنكه بدانم چرا

گفتم بعد امتحاني چالش ساز ، احساساتتو درگير کنم ، بموني توش

خوش يگذره با دو روز تعطيليه محض

نشيني درس بخونيا