بعضي اوقات،يک نفر مي آيد، خيلي آرام، طوري که خودت هم نفهمي در دلت جا مي گيرد. بعد آرام آرام جايش را بزرگ تر مي کند. آن قدر بزرگ که تو از او پر مي شوي. اما بعد يک دفعه، لگد مي زني زيرش و پرتش مي کني بيرون، چون از اول اشتباهي آمده بود در دلت. انگار که نبايد مي آمد اما حواست نبود و گذاشتي بيايد. آن موقع ، بعد از اين که پرتش کردي بيرون، چاره اي جز بايگاني کردنش نداري. چون او از اول يک عنصر حذف شده براي تو بوده.
وقتي از اول اشتباهي نيامده اي، مطمئن باش هيچ وقت بايگاني نمي شوي.اين قانون آرشيو دل است.